Bodie werd op Tweede Kerstdag 2021 na 41 weken onverwachts stil geboren. Een sterrenkind.
Wat heeft het overlijden van mijn zoon met mij gedaan?
Intens verdriet. Vanzelfsprekend. Het is een klap die je niet snel te boven komt. Dat hoeft ook niet. De pijn verdwijnt nooit, maar de liefde kan je een plek geven. Alles bij elkaar een mammoet van een ‘life changing moment’.
Dat heb ik geweten. Ik heb inmiddels een beeldschone dochter, ik ben als persoon veranderd, mijn prioriteiten liggen elders, ik heb een carrière-switch gemaakt, we zijn verhuisd van Utrecht naar Deventer en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Ik prijs me gelukkig dat de belangrijkste dingen in mijn leven zijn gebleven, zoals de liefde van mijn leven en de moeder van mijn kinderen, Iris.
Veranderingen of niet. Het zijn directe gevolgen van keuzes die we zonder enige twijfels hebben genomen. Het is ineens kraakhelder wat belangrijk is en wat niet.
Triest dat er zo’n zwart moment aan te grondslag lag. Zoals ik al zei. De pijn gaat niet weg, maar je leert er mee te leven als je de liefde een mooie plek in het gezinsleven kan geven.
Waarom zou je een blog beginnen?
Afijn. Voordat ik hier al mijn kruit verschiet. Ik zal in deze blog zo open en eerlijk vertellen over alles wat een verband heeft met mijn sterrenkind. Ik beschouw het als een verkapte vorm van zelfmedicatie. Wie weet leest iemand het en doorbreekt het wat taboe. Al is het om een inzicht te kunnen verschaffen in de belevingswereld van de vader bij een stilgeboorte. Dat zijn allemaal mooie bijkomstigheden.
Ik heb vaak geflirt met het idee om het van me af te schrijven. Nu, twee en een half jaar na dato, is het zover.
Heb je een vraag, wil je iets zeggen of iets weten?
Neem gerust contact op.